buse

İKLİM VE HİDROLOJİ
Pasifik son derece geniş bir okyanustur; yeryüzünün neredeyse yarısını kaplar. Çok geniş bir alan içinde okyanus diplerinin türdeş yapısı ve düzen bozucu kara kütlelerinin uzak oluşu bölgesel iklim dokusunun kararlılığını açıklar.
İklimin belirgin özellikleri
180° meridyenin doğusunda iki antisiklon çekirdeği yer alır: Kaliforniya ve Paskalya Adası antisiklonları. Bu iki yüksek basınç merkezi, bu yarım küredeki kış mevsiminde ekvatora yaklaşır. Bunlar, mevsimlik dengeleri coğrafi ekvatorla (kışın) 10° kuzey enlemi (temmuz) arasında düşük bir genlik gösteren tropikler arası yöneşme hattı boyunca birleşen alize akımlarım ortaya çıkarır. Kutuplara doğru alçak basınç alanları yer alır: Antarktika alçak basınç alanı, batının serin rüzgarlarıyla belirginlik kazanır; Aleutlar alçak basınç alanıysa, kuzey yazı boyunca oldukça zayıflar.
Batı kesiminde, iklim Asya’ya olan yakınlığın etkisindedir. Kuzey kışı boyunca, alçak basınç alanlarının barınağı olan yeryüzünün bu kesimi, güney yarım kürenin alizelerini çeker. Ekvator çizgisi üzerinde, bu akımlar musonlara dönüşür. Rüzgarların mevsimlere bağlı olarak ekvator ve Japonya arasında ters yönde esmesi, Hint Okyanusu’nun kuzeyinde gözlemlenen durumu andırır. Kuzey yazının sonunda tayfunlar görülür.
Bölgesel bir şemaya uygunluk gösteren, yıllık farklılıkları düşük olan sıcaklıklar, dönenceler arasında en yüksek düzeye ulaşır: Okyanusun doğusunda 24 °C ve batısında 28 °C. En güçlü yağışlar, musonları alan bölgeleri (Melanezya’dan Japonya’ya) ve genel de tropikler arası kuşağı, özellikle de, bu kuşağın batı kesimini etkiler.