Türkiye’nin üç yanı deniz*lerle çevrili olmasının yanı sıra bir de iç denizi bulunduğundan kıyıla*rı çoktur (toplam 8.333 km). Deni*zin etkisiyle kıyılarda iklim kışın ılık geçtiği için bitkilerin çoğu genellikle kışın yeşildir. Çoğun*lukla bodur olan bu bitkiler kuraklığa da dayanıklıdır. Maki denilen bu bitki örtüsü Akdeniz iklimi*nin belirgin özelliğidir. Bunlara yalnız her mevsimde bol yağışlı Doğu Karadeniz Bölgesi kıyıla*rında rastlanmaz. Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerinde, kıyılarda 400-800 m yükseltilere kadar yeti*şen makiler yaz kış yeşil kalan yabani zeytin, pırnal meşesi; kocayemiş,mersin, defne gibi bodur ağaç ve ağaççıklardan oluşur. Bunların arasında zakkum, kekik, lavanta çiçeği gibi birtakım kokulu kurakçıl bitkiler de yetişir. Karadeniz kıyılarında makinin yerini çok sık bir orman örtüsü alır. Esasen Türkiye ormanlarının 100’de 85’i kıyılarda ve kıyılara yakın yerlerdedir. Karadeniz kıyı*ları, Kastamonu ve Bolu dolayları eskiden beri .bir “ağaç denizi” görünümündedir. ; Eskiden çok daha yaygın ve bu tanıma uygun olan orman örtüsü, yüzyıllar içinde büyük ölçüde yıkıma uğ*radığından çoğu yerde bugün yoz*laşmış durumdadır. Toplam or*man alanı 20 milyon hektar dolayında (ülke alanının 100’de 25’i olmakla birlikte bunun yan*dan fazlası vasıfsız baltalık ve fundalık tipi ormanlardır. Ülkenin iç kesimlerinde orman kalmamış gibidir. Buralar şimdi bozkırlar halindedir. Bu bozkırlarda mev*simlik otlardan, bodur ve seyrek çalılardan başka bitki bulunmaz. Yalnız akarsu boylarında yer yer söğüt ve kavak ağaçlan, elverişli yamaçlarda bağlar ye yerleşim yerlerinde (köy, kasaba, kent) meyve bahçeleri bulunur. Bozkır*lar, yalnız ilkbaharda yeşildir. En geniş bozkırlar İç, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerindedir.