Su, hidrojenle oksijenden oluşan, oda sıcaklığında sıvı halde bulunan, renk*siz, kokusuz, tatsız bir maddedir. Su yeryü*zünde üç fiziksel halde bulunan tek maddedir: Katı (buz), sıvı (su), gaz (su buharı). Suyun yeryüzündeki yaşam için büyük önem taşıyan fiziksel ve kimyasal özellikleri, bileşimindeki öğelerden kaynaklanır. Her su molekü*lünde bir oksijen ve iki hidrojen atomu vardır (H2O.

Yeryüzünün % 70’i aşkın bölümünü kaplayan suların, % 97’sini yüksek yo*ğunlukta tuz içeren deniz suyu oluştu*rur. Büyük Okyanus’un yüzölçümü, tüm karaların yüzölçümünün toplamından fazladır. Yeryüzünü kaplayan suların yaklaşık on binde biri atmosfe*rin ilk 10 km’lik bölümünden su buharı halinde bulunur. Suyun doğada sürekli dönüşümü nedeniyle, bir su molekülü atmosferde ortalama 10 gün gibi kısa bir süre kalır. Atmosferde bulunan az miktardaki bu su buharının bile deniz ve kara suları arasında bir bağ oluştur*ması açısından önemli rolü vardır.

Yeryüzünün en yoğun tatlısu içeren buz parçalarının erimesiyle, yeryüzün*deki ırmakların tümünü 800 yılı aşkın bir süre besleyecek kadar su oluşabilir. Yalnız Güney Kutbu’nda kalınlığı or*talama 2 km kadar olan 26 milyon kilometreküplük buz, yaklaşık 24 milyon kilometreküplük su tabakası vardır. Dünyadaki vadi buzullarının içerdiği su miktarı 210.000 kilometreküptür.

İçme suyu sağlayan önemli bir başka kaynak da yeraltı su*larıdır. Toprağın doymamış üst kat*manlarında su, toprak parçacıkları ara*sında, çoğunlukla bu parçacıkların kıl*callık özelliğiyle tutulur. Buna karşın, toprağın doymuş bölümlerinden su serbest çıkabilir. Yeraltı suyu düzeyi (yeraltı sularının en üst sınırı), toprak yüzeyine ulaşabilmekte ya da bazı çöllerde olduğu gibi toprağın yüzlerce metre derinliğinde bulunabilmektedir. 41.000 kilometreküpe ulaşan yeraltı sularından yararlanılmamasına karşın, bu suların altlarında var olan su kaynaklarını bes*lemeleri açısından önem taşırlar.