buse

İskitler, M.Ö VII. yüzyılda Avrupa ve Asya’nın batısında, İril ve Volga ırmakları arasındaki bölgede yaşamış olan Orta Asya kavmidir. İskitlerin kökeni hakkında kesin bir görüş verilemese de İran kökenli oldukları ve Hind-Avrupa toplumuna mensup oldukları bilinir. Savaşçı atlı bir ulus olduğu bilinen İskitler, batı bölgesinin Tuna Nehri havzasından, Doğu bölgesinde Çin’e kadar uzanan bir kavimdir. Göçebe hayat tarzını benimsemişlerdir.





Kültür ve Uygarlık
Bir kısmı atlı göçebe olan İskitlerin, bir kısmı ise çiftçi bir yaşam sürdürmüştür. Göçebe kesim at, sığır ve koyun yetiştirirken, çiftçi İskitler ise buğday ve arpa gibi tarım ürünlerinin yetiştiriciliğiyle ilgilenmiştir. Grek (Yunan) site devletleriyle ticaretlerde bulunmuşlardır. Yarı göçebe olan İskitler, hasat zamanı olduğunda göçebe İskit toplumuyla bir araya gelirlerdi. İskitler döneminde köle ve kölecilik anlayışına rastlanmaz. Fakat, tarım alanında çalıştırmak ve Yunan site devletlerine satmak amacıyla köle topladıkları biliniyor. Göçebeliği benimseyen İskitler çadırlarına yurt adı verirlerdi. Bu çadırlar, tekerlekli ve hareketliydi. Atlar tarafından çekilerek hareket ettirilirdi. Göç yapılacağı vakit, kadın ve çocuklar yurdun içerisinde dururken, erkekler ise at sürerlerdi.
Pişmiş topraktan kap kacak yapan İskitler, maden işlemeyi de biliyordu. Madenleri eritirken kullandıkları ödün kömürünü de İskitler üretmiştir. Ok ve yay silahlarıydı. Aynı zamanda kılıç ve mızrak kullandıkları da biliniyor. İskitlerde savaşçı kadınlar da vardı.