Cumhuriyet, başta devlet başkanı olmak üzere, devletin başlıca temel organlarının belli aralıklarla yinelenen seçimlerle göreve getirildiği bir “yönetim biçimi”dir. Cumhuriyet adı verilen yönetim biçimleri, yöneticilerin göreve getirilmesinde veraset yöntemini reddetmiştir.

Cumhuriyet adı verilen yönetim biçimlerinde halk, yönetimini beğenmediği yöneticileri, belli aralıklarla yinelenen seçimlerde değiştirebilmek olanağına sahiptir.Bu nedenle yöneticiler, toplumu keyfi biçimde yönetemezler; halkın isteklerini ve beğenilerini göz önünde tutmak zorunda kalırlar. Bir başka deyişle, yöneticilerin iradesi mutlak değil, halk iradesi ile sınırlıdır.

Türkiye’de cumhuriyet yönetiminden önce padişahlık yönetimi vardı. Padişahlık babadan oğula geçerdi. Padişahın sözleri kanundu. Her şeye o karar verirdi. Bir sonraki padişahta padişahın oğullarından birisi olurdu. Padişahın erkek çocukları birden fazla ise babalarından sonra padişah olmak için erkek kardeşlerini öldürürlerdi.

Cumhuriyet haklın kendi kendisini yönettiği yönetim şeklidir. Cumhuriyet yönetiminde millet egemenliğni kendi elinde tutar ve bunu belirli süreler için seçtiği milletvekilleri aracılığı ile kullanır. Padişahlıkta ise siyasi otorite aynı ailede miras yolu ile geçer ve ülke tek kişi tarafından yönetilir.