Müslümanlığı kabul etmeden önce Türkler On iki hayvanlı takvim’i kullandılar. Bu takvim Güneş’in ha*reketi esaslarına dayanıyor, 12 ya da 60 yılda bir devrini tamamlıyor, yıllar sayı ile değil her biri bir hayvan adıyla anılıyordu. Çeşitli kaynaklarda tarihi türki, tarihi uygur, tarihi hıta, sali türkân, tarihi türkistan gibi adlarla da anılan bu takvimde yıllar sıçgan (sıçan), ud (sığır), tavışgan (tavşan), lu (ejder), yılan, yond (at), koy (koyun), bi*çin (maymun), tonguz (domuz) vb. hayvan adlarıyla anılırdı. Bu takvimde bir gün (ge*ce ve gündüz) on iki eşit bölüme ayrıla*rak her birine çağ denir, bir yıl ise yine on ikiye ayrılarak her birine ay denirdi. On iki hayvanlı takvimin kullanılması müslümanlığın kabulünden sonra da birçok türk devletinde sürdürülmüştür.

Osmanlılar’da Selçuklular’daki gibi uzun süre alaturka takvim (türk takvimi) de denilen hicri-kameri takvim kullanıldı. Mahmut I döneminde bu takvim ile birlik*te, mali işlemlerde Hicret (622) tarihinden başlayan, güneş yılı esasına dayalı, yılbaşı mart olan rumi (mali ya da hicri-şemsi de denir) takvim kullanılmaya başlandı (1740). Birinci Dünya savaşı yıllarında Gre*gorius takvim sistemine dayalı takvimi gar- £/’nin uygulanmasına da geçildi (1917).

Türki*ye’de Takvimde tarih mebdeinin tebdili adlı 698 sayılı yasanın kabulünden bu ya*na batı ülkelerindeki gibi Gregorius esa*sına dayalı miladi takvim kullanılmaktadır.

Sürekli takvim adıyla, istenildiğinde her*hangi bir yılın takvimini öğrenmeyi ve ta*rihler ile bu tarihlere denk düşen haftanın günlerini ilgilendiren her sorunu çözmeyi sağlayan bir tablo belirtilir.