Yeniçeri ocağı kaldırıldıktan sonra kuru*lan yeni ordu. II.Mahmut Vakai hayriye’den üç gün sonra yayınladığı emirle, Asakiri mansurei Muhammediye adıyla yeni bir askeri örgüt kuruldu ve komutan*lığına “serasker” sanıyla eski yeniçeri ağalarından Ağa Hüseyin Paşa atandı(1826).

Asakiri mansure, önce İstanbul’ da, “tertip” adı verilen sekiz alay olarak kuruldu. Her tertibin başında bir “binba*şı” vardı; sekiz tertibin başındaki subaya da “baş binbaşı” deniliyordu. Her tertip sağ ve sol “kol” olarak ikiye ayrılmış her kolun başına birer “kolağası” getirilmiş*ti. Her kol sekizer “saftan oluşuyordu. Her safın başına bir “yüzbaşı” atanmış*tı. Her safta bir top ve topçu subayı bulu*nuyordu. Asker, üniforma olarak dar ce*ket, topuklara inen pantolon ve potin gi*yiyordu. Serpuş olarak fes kabul edilmiş*ti. Er ve erbaşlar Avrupa’da olduğu gibi tüfek ve kılıç taşıyordu.

Yeni oluşturulan ordunun gelişmesi sür*dürüldü. 1828’de yapılan bir düzenle*meyle tertip “alay”a, kol “tabur”a, saf “bölük”e dönüştürüldü. Her alayın başı*na bir “miralay” atandı. Taburlar binba*şı, bölükler yüzbaşı rütbesinde subayla*rın emrindeydi. Ayrıca her alaya bir “kay*makam”, her tabura iki kolağası, her bö*lüğe iki “mülazım”, bir başçavuş iki ça*vuş veriliyordu. Ordu genişleyince iki alay bir “mirliva” komutasına verildi. Asakiri mansure alayları İstanbul ve Üsküdar’da “hassa” ve “mansure” adlarıyla birer “ferik” komutasında, iki bölüme ayrıldı. 1832’de Hassa ferikliği “müşir”liğe dönüş*türüldü. Kuruluşunu düzenleyen kanunna*mede 12 000 kişilik bir kadro öngörülmüş*ken. II. Mahmut dönemi sonunda, mevcut 118 400 kişiye kadar yükseldi. Asakiri mansure’ye alınacak eratın seçme olma*sı gerekiyordu. Kim olduğu belirsiz, din değiştirmiş kişiler alınmayacaktı. Kanun*nameye göre 15 ile 30 yaş arasındakiler orduya yazılabilirdi. Subayların hizmet eri olmayacaktı. Orduya girenler 12 yıl sürey*le askerlik yapmak zorundaydı.

II.Mahmut, askerin Avrupa ordularında- ki gibi yetiştirilmesi için, daha önce aynı yöntemle ordu kuran Mısır valisi Mehmet Ali Paşa’dan türk ve arap subaylar iste*di. Elinde yetişmiş subay olmayan Mısır subay gönderemeyince, Prusya’dan pi*yade, topçu ve süvari subayları getirtildi. Bu subayların ordunun yetiştirilmesinde yetersiz kaldığı görülünce Maçka’da “Mektebi harbiye” kuruldu (1834). Viya*na, Berlin ve Paris’e eğitim için askeri öğ*renci yollandı. Zamanla ülkenin çeşitli yö*relerinde sefer yedek birlikleri olan “redif” tümenleri oluşturuldu. 1843’te Asakiri mansure birlikleri “Asakiri nizamiye” adını aldı.