Cahit KÜLEBİ

Şair (Tokat/Zile/Çeltek Köyü 1917-Ankara 1997). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi (1940), savaş içindeki askerliği süvari yedek subayı olarak Trakya yöresinde geçti. Edebiyat öğretmeni olarak An*talya Lisesi’nde (1943-1945), Ankara Devlet Konservatuarı’nda (1945- 1954), Ankara Gazi Lisesi’nde (1954- 1956), görev yaptı, Milli Eğitim Ba*kanlığı müfettişi oldu (1956-1960). Kültür ateşesi ve öğrenci müfettişi ola*rak İsviçre’ye gitti (1960-1964); yurda dönünce başmüfettişlik kadrosuyla kültür müsteşar yardımcılığında da so*rumluluk aldı (1969-1971). Eğitim hizmetini başmüfettiş olarak bitirince (1972) TDK Genel yazmanlığını yü*rüttü (1976-1983). İlk şiirleri Nazmi Cahit imzasıyla Gençlik dergisinde çıktı (Haziran-Temmuz 1938). 1940- 1950 arasını kapsayan Yeni Şiir akı*mında kendine özel bir yer ayırdı. Ay*dın bir saz şairi içtenliği, bir Karaca- oğlan rahatlığı ve temiz bir dil ile za*man zaman kötümser, güvensiz, kendi’ türküsünü söyledi. Yarım uyaklar, iç sesler, duygu ve düşüncelerine ekledi*ği zarif benzetmeler ve söyleyişindeki titizlikle en sevilen şairler arasına gir*di. Yurt köşelerinin manzara ve insan gerçeklerini, modern bir biçim ve yeni bir romantizmle yaşatış, anılarla güçlü içten bir duyarlık, başlıca özellikleri*dir” (Behçet Necatigil).

Şiir kitapları:

Adamın Biri (1946),

Rüzgâr (1949),

Atatürk Kurtuluş Sa*vasında (1952),

Yeşeren Otlar (1954, TDK Şiir Ödülü 1955),

Süt (1965),

Yangın (1980, Yeditepe Şiir Seçmele*ri Ödülü, 1981),

Türk Mavisi (1973).

Bütün Şiirleri Sıkıntı ve Umut at değiştirerek üç kez yayımlandı:

Şiirler (1959),

Bütün Şiirleri (1982).

Şiir üzerine yazıları:

Şiir Her Zaman (1985).

Anılarım İç Sevda Dolu Yol*culuk (1986) adıyla kitaplaştırdı.