Roman, edebiyatta bir tür anlatı (tahkiye) tekniğine dayalı, insan ve toplum sorunlarını düşsel planda başka kişilere ileten, genellikle düzyazıyla (nesir) yaratılan, matbaanın gelişimiy*le basılıp yayılması kolaylaşan en yay*gın edebiyat türü.

Sözcüğün anlamı Roma’dan gelir. Romalıların ele geçirdiği topraklardaki yerli diller, uzun kültürel etkiler sonu*cunda Latincenin doğal baskısı altında kimlik değiştirip yeni bir bileşime ulaşmıştır. Böylece İtalya’dan başlaya*rak Fransa, İber Yarımadası (İspanya, Portekiz), Belçika’nın ve İsviçre’nin birer bölümü, Romanya ve Güney Amerika’da İspanyolca ile Portekizcenin yeni gelişimiyle oluşan yeni diller Roman Dilleri diye ikiye ayrılır.

Kili*se dili olan yüksek Latince’nin seçkin*ler sınıfının edebiyatına hizmet etmesi yanı sıra halk konuşma dilinin yarattı*ğı ilk öykülere (hikâye) bu yüzden ro*man denir ve düzyasıyla (nesir) oluşan bir anlatı (tahkiye: hikâye etme) çeşitli, bir sürè sonra bütün benzerlerini aşan teknik olanaklarla (matbaa) en kolay yayılan tür niteliğini kazanır.