Oktay Akbal

Türk yazarı (İstanbul 1923). İstiklal Lisesi’ni bitiren (1942) Oktay Akbal, ikişer yıl İstanbul Üniversitesi Hu*kuk ve Edebiyat fakültelerine devam etti. Servet-i Fü*nun dergisinde sekreterlik (1943), Tercüme Bürosu’nda düzeltmenlik (1947-1949), Vatan gazetesinde dış haberler ve gece sekreterliği yapıp (1951-1956), sonra fıkra yazarlığına geçti (Vafan’da; 1969-1991 ara*sında Cumhuriyette; 1992’den sonra Milliyette).

Çocuk dergisi Ateş’te çıkan (1938) iki küçük öyküyle edebiyata giren Oktay Akbal, öykülerinde savaş yılları*nın umutsuz, yılgın, tedirgin, korkulu orta sınıf insanını anlatmış, değişik biçimlerde de olsa, yalınlığın şiiriyle yüklü bir dille düş-gerçek çatışmasını işlemiş, dışa kendi beninin gözüyle bakıp, öznel olandan yola çıkarak nes*nel olanı yakalamak istemiştir.

Öykü kitapları:

Önce Ekmekler Bozuldu

Aşksız İnsanlar

Bizans Definesi

Bulutun Rengi

Berber Aynası( 1958,1959 Sait Faik Hikâ*ye Armağanı),

Yalnızlık Bana Yasak

Tarzan Öldü

İstinye Suları

Lunapark

Romanları:

Garipler Sokağı (1950, Türk Dil Kurumu Roman Ödülü),

Sucumuz İnsan Olmak (1957; 1958 TDK Roman Ödülü),

İnsan Bir Ormandır

Deneme, anı, söyleşi, fıkra, anlatı:

Şair Dostlarım

Dost Kitaplar

Konumuz Edebiyat

Yazmak Yaşamak

Hiroşimalar Olmasın

Zaman Sensin

İlkyaz Devrimi

Temmuz Serçesi

Gençler Bize Bakıyor

Atatürkçülük Savaşı

Vatan Mahzun Ben Mahzun

Tarih En Büyük Yargıç

Susmak mı Konuşmak mı?

Bir de Simit Ağacı Olaydı

Senin Adın Aşk

kaynak:Grolier İnternational Americana Encyclopedia-1993