Dil değişik kültürler konusunda bilgi edinmenin önemli bir yoludur. İnsan bir dildeki sözcükleri öğrenerek o kültürde hangi düşünce ve gereksinimlerin önemli olduğunu anlayabilir. Örneğin, belli bir dilde amca-dayı ve teyze-hala sözcüklerinin karşılıkları yoktur. Bunun yerine, o dili kullanan bir kimse annesini ve teyzelerini belli bir adla, babasını ve amcalarını da başka bir adla çağırır. Böyle bir dili incelediğimiz zaman * o insanların bizimkinden değişik bir aile yaşamları olduğunu anlarız, çünkü bu insanlar anneleri ve babalarıyla, amca ve teyzeleri arasında bir ayrım yapma gereğini duymamaktadırlar. Buna karşılık, bazı dillerde Türkçe’deki amca ve dayı sözcüklerinin bir tek adla, hala ve teyze sözcüklerinin de başka bir adla karşılandığını görürüz. Böyle olunca da; o dilleri kullanan toplumların ailenin ana tarafı ile baba tarafı arasındaki ayrıma Türkçe konuşan toplumlar kadar önem vermediklerini anlarız.

Bir dilin başka bir dilden daha karmaşık ya da anlatım bakımından daha güçlü olduğunu söyleyemeyiz. İnsanların konuştuktan bütün diller aynı ölçüde karmaşıktır. Herhangi bir düşünce bir dilde açıklanabiliyorsa, başka bir dilde de anlatılabilir.